Festas en Meira
– Candeas (2 de febreiro – Meira). Celébrase unha misa e procesión que se mantén desde a época na que os monxes habitaban o mosteiro. Bendícense as candeas e distribúese a tradicional rosca de Candeas, moi semellante ao roscón de Reis. Candeas, A Candeloria ou Candelaria é o día que a tradición marca como o casamento dos paxaros: “A partir da Candeloria ningunha ave voa soa”.
– Entroido (Data variable – Meira). O martes de Entroido é festivo en Meira, aínda que a festa celébrase o luns pola noite cun baile e un concurso de disfraces moi concorrido.
– Santo Isidro (15 de maio – Paredes). O día de Santo Isidro celébranse diferentes misas na capela do barrio de Paredes, onde normalmente se festexa cunha comida veciñal baixo unha carpa.
– Corpus (Data variable – Meira). Normalmente celébrase o domingo sen feira máis próximo a esta data, entre maio e xuño. É o día de celebración das primeiras comuñóns. Nalgunhas ocasións fanse alfombras florais diante da igrexa de Meira para celebrar este día .
– San Pedro (29 de xuño – Vilardemouros). É a festa patronal deste barrio meirego, que normalmente se celebra o sábado á noite e o mediodía do domingo máis próximos ao 29 de xuño.
– Asunción e San Roque (14, 15 e 16 de agosto – Meira) As festas patronais de Meira honran á patroa do seu nome, Santa María de Meira, e ao seu patrón, San Roque; polo tanto celébranse os días 15 e 16 de agosto, aínda que se estenden do 14 ao 17. Ademais da procesión que ten lugar pola Praza Maior o día 15 seguida da Sesión Vermú, o día 16 a procesión chega á capela de San Roque no cemiterio parroquial, onde se celebra a misa e despois o regreso á igrexa parroquial seguido da actuación da Banda Municipal de Meira e Sesión Vermú. A afluencia de visitantes é moi numerosa e por iso, estas festas son moi coñecidas na zona.
– Xira Campestre (17 de agosto – “Porto da Pena”) Tamén é importante o día 17 deste mes, xa que para despedir as festas todos os veciños e os seus convidados acoden a comer xunto ao río Miño, en “O Porto da Pena “a un quilómetro do centro da vila, próximo a “O Pedregal de Irimia “.
-Festa da “Malla” (domingo sen feira despois do 17 de agosto)
– Malla (domingo sen feira seguinte ás Festas Patronais – Meira)
– Virxe das Mercedes (24 de setembro – O Estreito)
Xira Campestre de Meira
A Xira Campestre en Meira ten lugar o 17 de agosto, como punto culminante das festas parroquiais que comezan normalmente o 14, continúan o 15 co día da patroa Santa María, o 16 co patrón San Roque e finalmente este día 17 celébrase a Xira.
Esta é unha tradición centenaria que aínda se conserva. Fai anos, estas merendas campestres eran moito máis frecuentes do que son hoxe en día. Na maioría das parroquias celebrábase así a festa patronal. Poucas son as vilas que aínda manteñen este costume no seu contexto orixinal, pero é certo que a mocidade agradece este tipo de celebracións e contribúe á conservación do patrimonio etnográfico e cultural.
A día de hoxe, a Xira celébrase no lugar de “O Porto da Pena”, xunto ao Río Miño, entre prados e bidueiros.
Os veciños reúnense alí xunto cos seus convidados para gozar dun día de verán ao aire libre.
Algúns optan por facer alí o churrasco, pero a gran maioría leva o xantar preparado da casa. O máis común é compoñer o menú de entremeses, ensaladilla, empanada, tortilla, carne asada, lacón asado, costelas asadas, lombo, etc. En xeral, calquera cousa un pouco sólida, que non se derrame facilmente, que se poida cociñar pola mañá ou o día anterior, que sexa cómoda para servir na mesa ou nas mantas que se colocan no chan para que a xente poida sentarse.
A tarde vai pasando a carón do río, falando, xogando ás cartas, alguén durmindo a sesta, bailando coas charangas que alegran a xornada e con xogos populares que nos entreteñen e nos divirten a todos: carreiras de sacos, de tres pes, lanzamento de ovos, xogos de relevos, festas de escuma e un longo etcétera.
Ademais de todos estes xogos (se un é un pouco prudente levará roupa para cambiarse, por se acaso), sempre se debe ter en conta que se está a comer xunto a un río, polo que, en calquera momento, un pódese atopar involucrado nunha guerra de auga, onde o único obxectivo é que os demais non vaian máis secos ca un mesmo. Trátase de respectar ás persoas que non queren participar nin estar molladas, pero dado que na guerra todo vale, cando corren entre as merendas intentando escapar ou perseguir a outra persoa, é moi probable que alguén acabe salpicado e queira vingarse.
Ademais desta actividade típica de calquera día de festa, a tarde pasa tranquilamente, falando, visitando aos veciños nas súas respectivas merendas e acompañando a visita cun café.
Neste ambiente todo o mundo é ben recibido, sexan ou non do propio concello. Só tes que cumprir unha condición se queres establecerte: respecta os espazos que xa están marcados, xa que hai xente que os marca con bastantes días de antelación para poder reunir varias familias relacionadas na mesma zona e, ás veces, tamén por tradición e costume, porque todos os que van á Xira saben onde atopar a merenda da persoa / familia que están a buscar.
A xente pasa todo o día á beira do río ata a noite. Algúns optan por recoller todas as súas cousas e levalas a casa, cear e descansar un pouco para despois volver á festa pola noite. A instalación de carpas portátiles é cada vez máis habitual, polo que tamén hai quen decide quedarse ata o último momento, cear alí ou incluso quedar de acampada, porque o que está claro é que estamos de festa e, mañá será outro día!
